Uitgave 9 2023 

Bouwtekening

Columnist en onderwijs-collega Pascal Cuijpers schreef recentelijk weer een rake column in Dagblad De Limburger. ‘Ondersteboven mag best’ noemt hij zijn artikel. Pascal krijgt als docent beeldende vorming in het voortgezet onderwijs geregeld de vraag of hij merkt dat kinderen veranderd zijn in de afgelopen twintig jaar. Ook aan mij, juf in het basisonderwijs wordt die vraag vaak gesteld. Hoewel we met totaal verschillende leeftijdsgroepen werken, denken wij dat dit niet zo is. Kinderen zijn kinderen, met al hun fantastische eigenschappen en het is een voorrecht ze te mogen begeleiden…

Read More
Uitgave 7 2023 

Column Vivianne Rijnders 7-2023

En daar gaan we. Op weg naar de kust. Truien en regenjassen mee. We kozen de slechtste week van zomer 2023 om naar zee te gaan. Mia zit in haar autostoeltje. “Zien v’r al bij de zie? Doort ’t nog lang?” Maar ze doet het super, die kleine möp. Koekjes, cadeautjes en genoeg kleurplaten van ‘Frozen’ garanderen een rustige reis. Bij Oostende de zee weer zien is altijd een euforisch moment. Raampjes open want ik wil die frisse lucht ruiken en de zeewind door mijn haren voelen! Wat een golven,…

Read More
Uitgave 6 2023 

GFT-bak

Het was weer een ontroerend afscheid op de laatste schooldag. Al die armpjes om je nek, “Dag juf, ik zal je missen.” We krijgen cadeautjes. Dozen chocolade en bloemetjes uit de tuin. Badschuim en een nagellakje. Lekkere zeepjes. Maar de lieve kaartjes en briefjes doen me het meest. Je realiseert je niet altijd hoe je van betekenis bent als juf. Ons werk is echt niet gewoon en kan net dat verschil maken voor een kind. De dankbaarheid op zo’n laatste schooldag laat dat duidelijk zien. En ontroert enorm. Daarna is…

Read More
Magazine 2023 

Column Vivianne Rijders juni 2023

Dromen “Als ik later vuurtorenwachteres ben, dan …” Helaas waait de rest van haar woorden weg over de Waddenzee. Ze fietst over de dijk, een klein meisje op een roze fiets met bloemen aan het stuur, naast haar papa. Een massa blonde krullen wappert achter haar aan. Hou die droom vooral vast meid, denk ik als ik haar na kijk. Ik zit op het balkon van ‘mijn’ Vlielandse Hotelletje De Veerman. Het uitzicht blijft me fascineren; de dijk met pal daarachter de Waddenzee. Het licht is er altijd mooi, ongeacht…

Read More
Uitgave 4 2023 

Column Vivianne 4-2023

De wind maakt golfjes op de Maas. Ik stap op de Aw Brögk van mijn fiets om er even van te genieten. De winterjas is eindelijk opgeruimd en een likje zonnebrandcrème op de snuit is geen overbodige luxe. “Juf, waarom heb jij een spijkerbroekjas aan?” vroeg een kleuter vanochtend. Ja, mijn trouwe jeansjasje kan weer. ’s Ochtends om half acht op de fiets is het eerlijk gezegd nog bibberen maar ik ben hélémáál klaar met die dikke winterspullen. Niks fijner dan mijn spijkerbroekjas. Ik sta nog naar die golfjes te…

Read More
Uitgave 3 2023 

Column Vivianne Rijnders 3-2023

Als je op een maandagochtend om zeven uur ’s ochtends gebeld wordt, weet je dat er iets aan de hand is. En dat was het geval. De wereld van mijn vriendin was ingestort, haar man had zijn laatste fietstocht gemaakt om het aardse voor het hemelse te verruilen. Ik zat aan tafel met een beker thee. Buiten was het nog donker. Aan beide kanten van de telefoon tranen. Van schrik, ongeloof en verdriet. De hele dag door belemmeren flarden van in elkaar vervloeiende herinneringen mijn normale handelen. Zoveel lol samen…

Read More
Uitgave 2 2023 

Column Vivianne Rijnders: Jubileum

Vastelaovend is achter de rug. Althans, als u dit leest. Ik schrijf dit stukje precies een week van te voren. U heeft uw huis al opgeruimd, het mijne moet de Vastelaovends-ontploffing nog gaan doorstaan. Maar het is een roerige tijd, met zoveel onrust en ellende in de wereld. Mijn hoofd is minder op carnaval gericht dan andere jaren. Bij mij op school zitten kinderen uit Turkse en Syrische gezinnen dus er wordt veel over de aardbeving gepraat. De meeste hebben familie in die landen en maken zich grote zorgen.Maar ook…

Read More
Uitgave 1 2023 

Vivianne Rijnders Vastelaovend column

Ze haange weer bove alle deure: de roed-geelgreun veendels! Mestreech is oonderweeg nao Vastelaovend. De kaw in m’n kneuk smèlt weg, iech krijg confetti in mie blood. De stad is z’ch aon’t pripperere! Veureg jaor zaote v’r nog in oonzekerheid; maag ’t wel, maag ’t neet? ’t Vollek vaan Mestreech zaot veur d’n tèllevisieum te zien wee us veur zouw goon in de Vastelaovend, in plaots vaan ’t benkelek momint op ’ne bomvolle Merret te beleve. Dao waor gei Prinsebal, gei kinderfies, geinen traditionele machseuverdrach. Meh toen … De vriedag…

Read More
Uitgave 11 2022 

Zaoleg nuijaor!

Soms valt je oog op iets waarvan je denkt: “Wat is het verhaal hier achter?” Ik fiets naar school. Kwart voor acht ’s ochtends, nog donker maar licht genoeg om een grote groep meeuwen op de Maas te zien. Heel dicht bij elkaar, als een wit eiland op het duistere water. Zoeken ze warmte bij elkaar? Geen idee, maar ik vind het mooi en bijzonder uitzien. De kerstlichtjes aan de Hoeg Brögk heten me welkom in Wyck. Een grote vrachtwagen rijdt piepend achteruit het Cörversplein op. Ik fiets er omheen…

Read More
Uitgave 10 

Regels

Toen ik vanochtend met mijn kleuters de klas binnen kwam, stonden ze aan de grond genageld, om vervolgens afwisselend in gejuich en verontwaardiging los te barsten. Het was onmiskenbaar dat ‘Rommelpiet’ zich uitgeleefd had. Er werd nog even getwijfeld over misschien toch een boef, maar toen ze de pepernoten ontdekten was het helder, Rommelpiet. Zoals elk jaar sloegen de kinderen gelijk aan het opruimen en binnen vijf minuten was alles keurig aan kant. Iedereen die onze klas daarna binnen liep, kreeg het verhaal in geuren en kleuren te horen. Stralende…

Read More