Regels

Toen ik vanochtend met mijn kleuters de klas binnen kwam, stonden ze aan de grond genageld, om vervolgens afwisselend in gejuich en verontwaardiging los te barsten. Het was onmiskenbaar dat ‘Rommelpiet’ zich uitgeleefd had. Er werd nog even getwijfeld over misschien toch een boef, maar toen ze de pepernoten ontdekten was het helder, Rommelpiet. Zoals elk jaar sloegen de kinderen gelijk aan het opruimen en binnen vijf minuten was alles keurig aan kant. Iedereen die onze klas daarna binnen liep, kreeg het verhaal in geuren en kleuren te horen. Stralende ogen, enthousiasme van kruin tot teentjes.

En dan zouden we voorzichtiger moeten omgaan met alles rond Sinterklaas? Het zou te spannend zijn? Ik heb het altijd, en nog steeds, een magische tijd gevonden. Een sprankelend sprookje vol verwachting, gezonde spanning waar je giechelig van wordt, met de belofte van zoetigheid en cadeautjes. Wat worden we toch aan banden gelegd. Al die regels, zoveel dat niet meer zou mogen. Dat roept weerstand op, zorgt voor versplintering in plaats van saamhorigheid. Waarom niet de nadruk leggen op wat goed gaat, waar we blij van worden? De fijne dingen benoemen, stilstaan bij de magie, stilstaan bij wat een kinderfeest zo ontzettend leuk maakt. En niet alles de kop indrukken.

Het verschil tussen arm en rijk, dat is wat niet zou mogen. Kinderen die zonder ontbijt naar school komen, ouders die wakker liggen van te hoge rekeningen, de armoede om ons heen. Dat is wat niet mag, daar moeten regels voor komen. En niet voor een eeuwenoud kinderfeest.

Vivianne Rijnders©