GRAND EETCAFÉ DE VREEDE

GRAND EETCAFÉ DE VREEDE; je ziet de allure van een Grand Café maar je voelt de omhelzing van ’nen echte Mestreechse broune kaffee. Een gouden combinatie. En dit familiebedrijf bestaat al vijftig jaar! Moeder Nettie De Vreede, zoon Dyon en dochter Nicole vertellen de geschiedenis van één van Maastrichts bekendste horecagelegenheden.

“Het begon met biljart,” vertelt de achtenzeventigjarige Nettie. “Dit café heette toen ‘De Kroon’ en mijn man Ton speelde hier in de biljartclub. Vastelaovend 1973 lag ik in het ziekenhuis, in verwachting van Dyon, en kastelein Ty Kaanen vroeg aan Ton of hij die dagen wilde helpen in het café. Dat deed hij en het beviel hem prima zodat hij twee jaar later, na de geboorte van onze dochter Nicole weer heeft meegeholpen. Inmiddels had Ty ons goed leren kennen en kwam met de vraag of wij het café wilden overnemen. ‘Wie stèlste diech dat veur?’ vroeg ik. We hadden twee kleine kinderen, dat viel naar mijn idee niet te combineren met een café. Maar het was een zogenaamd dagcafé dat ’s avonds om acht uur sloot. Met de afspraak dat de biljartclub weg zou gaan, want die speelden daar na sluitingstijd, besloten we de stap te wagen. We gingen boven de zaak wonen zodat we werk en gezinsleven goed
konden combineren. Dyon was drie en Nicole één jaar toen we begonnen. En we hebben nooit spijt gehad.”

FRISSE WIND ERDOOR
“In 1988 kwam Dyon ook in de zaak,” zet Nettie haar verhaal voort. “Nicole had daar in die tijd nog geen interesse in, zij zag zichzelf eerder een boetiek runnen. Maar na enkele stages heeft ze haar mening bijgesteld en wilde toch deel uitmaken van het familiebedrijf. En zij had gelijk haar eigen ideeën. ‘Mam, daan goon v’r wel verbouwe want iech wèl get mèt ete goon doen.’ En dat gebeurde. We zaten toen twintig jaar in de zaak en een frisse wind erdoor mocht wel. Inmiddels werkt Nicole hier al dertig jaar.” Nettie De Vreede woont sinds het overlijden van haar man Ton in 2014 niet meer boven het café maar komt er nog vrijwel dagelijks. Eerst op de fiets maar na een knieoperatie rijdt ze met de scootmobiel de brug over om ’s ochtends om half zeven in ‘häöre kaffee’ te zijn. “’n Teske koffie met Nicole, e bammeke en daan begint d’n daag. En de res mote de kinder mer vertèlle.” Om er ineens geëmotioneerd aan te voegen: “Nog iets heel belangrijks: ik heb een geweldige schoonzoon aan Frenk, de man van Nicole. Hij werkt nu vijftien jaar bij ons geeft me het gevoel dat alles goed komt, we kunnen ons geen betere kracht wensen. Dyon kan door zijn gezondheid niet meer meewerken en Nicole en Frenk draaien nu de zaak, samen met het personeel. Ik ben ontzettend blij met hoe het loopt.”

EEN GOUDEN GREEP
“Zoals pap en mam vroeger de zaak draaiden, zo hebben Nicole en ik het ook jarenlang gedaan,” vertelt Dyon. “Het horecabloed stroomt door onze aderen, het familiebedrijf is ons kindje en we vullen elkaar perfect aan. Vanaf 2008, na mijn hartoperatie heeft Frenk mij min of meer vervangen. Nu werk ik hier op therapeutische basis en doe de PR. Mam ondersteunt nog een beetje maar de zaak draait de laatste twintig jaar op Nicole en Frenk.”

Tussen het werk door schuift Nicole ook aan. “Toen ik jong was had ik nooit de intentie om hier te werken, ik was er te verlegen voor. In de zomermaanden hielp ik wel mee en uiteindelijk kreeg ik toch het gevoel op mijn plek te zijn in onze zaak. Na mijn afstuderen was het voor mij duidelijk: ik wilde graag samen met Dyon het bedrijf overnemen. Mijn wens was wel om er een eetcafé van te maken, dat was in die tijd in Maastricht nog nergens te vinden. Om dit te realiseren gingen we verbouwen en dat is een gouden greep geweest, het liep vanaf het begin. Wel zijn we altijd dagcafé gebleven. Daardoor hebben Dyon en ik immers een prachtige jeugd gehad; we woonden boven en ’s avonds waren mam en pap er altijd. Toen Dyon niet meer kon werken in verband met zijn hartaandoening, zaten we wel even met de handen in het haar. De zaak was zo belangrijk voor ons als familie, je haalt niet zo maar een ‘vreemde’ binnen die ons gevoel niet zou begrijpen. Frenk was altijd al een talent in de keuken en toen we hem vroegen om bij ons te komen werken, was hij daar meteen toe bereid. Samenwerken als koppel moet je kunnen, pap en mam konden dat fantastisch maar dat is niet voor iedereen weggelegd. Gelukkig heeft het ook voor ons goed uitgepakt.”

DE DERDE GENERATIE
“Onze zoon Sidney is ook besmet met het horecavirus,” vertelt Dyon trots. “Hij hielp al tijdens zijn opleiding mee, maar wil nu hier definitief zijn entree maken. Dat kan Nicole en Frenk een beetje ontlasten. Als het alle partijen goed gaat bevallen, komt de derde generatie van de familie De Vreede in het bedrijf.” “Erg leuk,” zegt Nicole, “je leert van elkaar. Dyon en ik hebben het altijd gedaan zoals we het van pap en mam geleerd hebben, maar toen Frenk erbij kwam nam hij nieuwe ideeën mee, dat zal met Sidney ook zo gaan. Jongeren kunnen een nieuwe impuls aan gewoontes en tradities geven. Het belangrijkste is dat wij goed blijven communiceren en liefde en passie voor de zaak houden. Daar zal ik hem goed in begeleiden.”

Als ik vraag naar de mooiste momenten in de afgelopen vijftig jaar, zijn Nettie, Dyon en Nicole unaniem: “Ons vijfentwintig- en veertigjarig jubileum dat pap gelukkig nog heeft meegemaakt. En de herinnering aan hoe mam en pap dansten met Vastelaovend, daar kan ik nog ‘sjevraoje’ van krijgen, maar ook gewoon de interactie met de klanten. We koesteren heel veel mooie herinneringen. Als je prioriteiten stelt en daardoor plezier in je werk hebt, houd je het ook vijftig jaar vol. Je werkt om te leven en je leeft niet om te werken.”

Het vijftigjarig bestaan wordt gevierd op zaterdag 28 oktober 2023, met een speciale jubileum feestavond in Grand Eetcafe De Vreede. De opbrengst van deze avond gaat naar het Hart en vaat onderzoekfonds Limburg

TEKST Vivianne Rijnders FOTO’S Peter van Hooren