De ontmoeting met Giel Coenen

Voor onze serie “De ontmoeting” ontmoeten we de geboren en getogen Maastrichtenaar Giel Coenen in Van Wijck. We praten met hem over JekerJazz Maastricht. Het beroemde Maastrichtse jazzfestival dat in 1991 klein begon, maar uitgegroeid is tot een festival met live muziek in meer dan 30 cafés.

GIEL vindt zichzelf op de eerste plaats ‘gruutse ampa’ van Morris en James, het geschenk van de eeuw, zo ervaart hij zijn kleinkinderen. Hij is getrouwd met zijn liefste Lenie en heeft een dochter en een schoonzoon. “Väöl höb iech neet meh dit höb iech en dat is veur us alles weerd. We roeien met de weinige dubbeltjes die we hebben maar ik ben steenrijk door hoe ik in het leven sta,” zegt Giel.

Giel is al tweeëndertig jaar onlosmakelijk verbonden aan Jekerjazz in Maastricht en wordt dan ook vaak Mister Jekerjazz genoemd. “Maar dat wil ik corrigeren,” geeft hij aan. “Ik doe Jekerjazz niet alleen. Mijn vrouw krijgt dagelijks alle ellende erom heen mee. Daarbij help ik in het Jekerkwartier ook met het opzetten van andere activiteiten zoals Quatorze Juillet, Mucho Mundo, Petit Paris. Ik ben geboren op de Tongersestraat, opgegroeid in het Jekerkwartier, gespeeld op de Walmuur en gezwommen in de Jeker. Het is het Quartier Latin van Maastricht. Maar waar het mij om gaat is de Stad Mestreech. Ik voel me ontzettend betrokken bij onze stad en één van de dingen die voor mij daarbij horen is Jekerjazz. Jekerjazz is in 1991 geboren in Café Chriscus, van Chris van Duurling in de Koestraat. Ik deed de programmering voor de enkele cafés die toen mee deden. Na een paar jaar ging Chris andere dingen organiseren en ik nam Jekerjazz voor mijn rekening. Ik vormde een bestuur van mensen met een muzikaal hart dat klopt voor Maastricht. Inmiddels draait Jekerjazz geweldig maar wat het zo zwaar maakt, is dat er geengeld is. De gemeente Maastricht heeft nooit iets bijgedragen. Voor mij betekent dat het hele jaar bedelen om het festival overeind te houden. Er moeten programmaboekjes komen, posters, banners en dergelijke om Jekerjazz in beeld te brengen. Steeds als we geld hebben investeren we hierin. Zo hebben we nu grote spandoeken die we op vijf plaatsen in de stad mogen hangen. Dit komt de uitbaters van de deelnemende cafés ten goede. Zij willen mee blijven doen aan Jekerjazz mits hun zaak goed bezet is. Dat lukt alleen als je reclame maakt. Daarbij moet je natuurlijk een goed programma hebben. Op de één of andere manier heb ik een goede neus voor het uithalen van geschikte bands en krijg ze meestal zover dat ze voor een zachte prijs komen spelen. Dus, Jekerjazz is niet van mij. Ik ben wel die gek die elk jaar gaat bedelen om de financiering weer rond te krijgen en voor de juiste bands zorgt.”

JEKERJAZZ ZORGT VOOR BINDING
“Jekerjazz is van ons allemaal. Ik zie de bankdirecteur naast de bouwvakker staan. Door de laagdrempel igheid van het festival vervallen rangen en standen, iedereen is gelijk. Jekerjazz zorgt voor de binding die de stad zo hard nodig heeft. Mijn drijfveer om ermee door te gaan is ervoor te zorgen dat Jekerjazz gratis toegankelijk blijft. Zodat ook die meneer die geen geld heeft voor een drankje toch van de muziek kan komen genieten. Daar doe ik het voor. Muziek is voor iedereen, het is de mooiste taal die er is. Muziek moet je voelen, op je eigen manier.”

DOOR DE STRAKKE REGELGEVING MAAK JE DE BINDING KAPOT
“Het is erg zuur dat wij in de Top vijf van grote evenementen in Maastricht staan maar nog nooit een cent van de gemeente hebben gekregen. Waarom krijgen wij geen enkele subsidie terwijl Jekerjazz zoveel mensen trekt? Maastricht is toch een culturele stad? Het is niet te rijmen dat de gemeente niet meewerkt. Wij moeten ons wel aan te veel nutteloze regels houden. De politiek heeft de mond vol over binding, Jekerjazz zorgt net voor die binding, Jekerjazz is binding! Maar door de strakke regelgeving maak je de binding kapot. Ga een in Luik kijken, prachtig wat daar mogelijk is en hoe goed daar alles verloopt. Als je de mensen vrijer laat, gebeuren er geen rare dingen. Die opgelegde regels werken averechts, mensen gaan daar tegen in. Stop met regels waarop niet gehandhaafd kan worden. Afgelopen oktober was Jekerjazz een enorm succes maar naast een financiële worsteling was het ook nog een worsteling met alle regels vanuit de gemeente. Kijk eens naar Jazz Breda, een fantastisch festival dat volledig gesubsidieerd wordt door de gemeente. Waarom blijft de gemeente Maastricht zo achter? Onze stichting moet alles zelf doen, dat vraagt heel veel inzet en schrijfwerk. Aan dat laatste heb ik een hekel en dat neemt mijn vrouw voor haar rekening. Zij verdiens oprecht een compliment daarvoor.

TEKST Vivianne Rijnders FOTO’S Peter van Hooren