De foute film die Corona heet

DE FOUTE FILM DIE CORONA HEET.

Zo onwerkelijk allemaal … natuurlijk, de eerste schok is er wel een beetje vanaf. Maar de vraag die rijst is: en nu? Alsof we met z´n allen in een film beland zijn. Alleen bij een film weten we wanneer het verhaal klaar is, en een geoefende filmkijker kan zelfs het einde vaak voorspellen. Maar we zitten er midden in en we weten niet hoe en wanneer het voorbij is. En eigenlijk weten we niet eens hoe voorbij er dan uit moet zien. 

We zitten nog midden in de film. En een oorverdovende stilte heerst in GlowGolf Maastricht. Er zijn lege parkeerplekken, er zijn geen vriendengroepen, er klinkt geen gelach, gepraat, plezier. Wat had ik me de start van ons tweede jaar toch anders voorgesteld. 

Ik hou zo van de geur van versgebakken hamburgers en de blije gezichten van gezinnen en vrienden die een potje GlowGolf komen spelen. Of de stralende lach van de jarige job die hier haar kinderfeestje komt vieren. Dan is er leven, dan bruist het hier. Maar het is al een tijdje stil. De toekomst is een groot vraagstuk. Er gaan voortdurend vragen door mijn hoofd: hoe lang gaat dit duren? hoe gaat het zijn als we weer open mogen? hoe gaan we het doen met 1,5 meter afstand? hoe geven we de mensen weer het vertrouwen om te komen? Al die vragen in dat lege decor geven me een ongelukkig en eenzaam gevoel. 

Ik hoop heel erg dat er gauw stappen gemaakt kunnen worden. En natuurlijk doe ik er alles aan om me samen met mijn team er goed op voor te bereiden. We klussen, poetsen en ruimen op. Daar is nu ruimte voor. Want ik wil hoe dan ook dat we als bedrijf deze situatie overleven. Het geeft energie om te werken aan een positief einde van het filmscript. En als ik dan toch mag dromen, dan kijk ik uit naar het moment dat ik de deuren voor het eerst weer open maak. 

Tot die tijd houd ik moed; we hebben er geen controle over hoe het precies gaat, wel in dat we volhouden tot we iedereen weer welkom mogen heten en mogen verrassen met nieuwe ontwikkelingen. Dat we weer samen het geluid van klinkende glazen horen en vrolijke gezichten zien en de geur van versgebakken eten mogen ruiken. En dat we gezond zijn en samen kunnen vieren dat de film toch nog goed is afgelopen. Dus hopelijk tot heel snel! 

Patricia Beekers 

Glowgolf Maastricht