Column 4-2022

Afgelopen week was het achtentwintig jaar geleden dat totaal onverwacht mijn schoonbroer overleed. Een fataal ongeluk tijdens het duiken in het Zilvermeer bij Mol. Als ik richting Antwerpen rijd en Mol aangegeven zie staan, krijg ik het na al die jaren nog koud. Iemand op de televisie zien duiken brengt me nog steeds in ademnood. De plotselinge dood van deze lieve levensgenieter op zijn zevenentwintigste, was het eerste grote verdriet in ons leven. Jong als we waren, niet bezig met onze sterfelijkheid, maar eindeloos geluk normaal vonden. Dat geluk werd gruwelijk overschaduwd door bodemloos verdriet, door de schok van de realiteit. We kunnen allemaal doodgaan. Zomaar ineens. Daar moet je mee leren omgaan. En dat is ontzettend moeilijk.

Achtentwintig jaar later vertoont het leven meerdere rafelrandjes. Sommige te diep ingescheurd om te herstellen, sommige hebben de fundering van het leven alleen maar sterker gemaakt. We overleven beproevingen en merken ineens dat we weer kunnen lachen. Dat er liefde is. En blijft. We zaaien, plukken en geven. Soms is er een grote oogst, soms een mislukte. We willen zoveel, en er zijn zoveel dingen die we moeten. Het leven gaat vaak om de dingen die we zelf maken, de kinderen die we in onze armen houden, de huizen waarin we wonen, het eten dat we delen met onze gasten. Het draait allemaal om verbondenheid. Verbondenheid met mensen, met de maatschappij, met de natuur. Met er zijn voor elkaar. De toekomst laat zich niet onthullen, we leven in het moment. En het volgende moment kan alles anders zijn. Het leven duikt met ons een onverwachte zijstraat in. Die uitkomt op een nieuwe mooie route. Of juist in een achterafsteegje waar je je uit moet zien te redden. En als dat is gelukt, laten we dan genieten. Laten we dansen tot de zon opkomt, laat de muziek klinken, open die waaier van positiviteit. Want we hebben elkaar nodig, in deze wereld waarin bommen de muziek v verstemmen en de armoede groeit, we hebben elkaar nodig, nu meer dan ooit! We hebben elkaar nodig, om onze kinderen aan een mooie toekomst te helpen!

Vivianne Rijnders©