Muziekgieterij

Je bent een jaar open, hebt een geweldige start gehad en dan bereikt Covid 19 ons land. “Ik vergelijk het wel eens met de Titanic: er is zoveel voorbereiding geweest, je vertrekt heel voorspoedig, alles gaat goed, en dan zink je alsnog … ”

We praten met Wim Smeets in zijn eigen Muziekgieterij aan de Boschstraat te Maastricht. De grote kan koffi e op tafel voorspelt een lang verhaal. Er gaat een geschiedenis vol hindernissen vooraf aan de geboorte van dit volgens Wim grootste, belangrijkste en gunstigst gelegen poppodium van de Euregio. In 2004 werd het eerste businessplan geschreven dat het vertrekpunt was van de huidige Muziekgieterij. En in september 2019 was de opening van wat Maastricht nu heeft : een volwaardig professioneel poppodium met twee zalen, waarvan de capaciteit elfhonderd en vierhonderdtwintig bezoekers betreft , zes repetitieruimtes, een studio en een foyer.

EN TOEN KWAM HET CORONADRAMA, IK HEB ER GEEN ANDER WOORD VOOR

“Vorig jaar konden we niet op vakantie omdat er nog zoveel geregeld en gedaan moest worden voor de opening. Maar ook doordat Festival Bruis voor het eerst op een ander terrein plaats zou gaan vinden. Dit jaar dachten we lekker weg te kunnen gaan want er heerste orde, rust en regelmaat. En toen kwam het Corona-drama, ik heb er geen ander woord dan drama voor,” vertelt Wim. “Maar we wilden graag onze positieve houding naar buiten brengen en zijn meteen op zoek gegaan naar wat wel mogelijk was. Een paar uur na het afkondigen van de lockdown waren wij al aan het streamen. Dat hadden we heel snel gerealiseerd: we hebben een studio, een glasvezelkabel, ik ken de manager van DeWolff en zo konden we een online concert van die band presenteren waar zevenduizend mensen naar zaten te kijken. Daardoor ontdekten we dat streamen een duurzame investering voor de toekomst is. Inmiddels zijn we koploper in hoeveelheid van deze streamconcerten maar ook qua kwaliteit. Wij maken een echt concert en streamen dat op een waardige manier, met een beetje een ‘Rock palace- gevoel’. Daarnaast ontvangt Leon Verdonschot iedere zondagmiddag vanaf vijf uur een muzikant in het programma Quarantalks in een lege Muziekgieterij. Diggy Dex is al geweest en als laatste gast hebben we Admiral Freebee.”

AFWERKEN, OPRUIMEN, REPAREREN EN VOORAL REGELEN, HEEL VEEL REGELEN

Er moest ontzett end veel geregeld worden. “Ons kantoorpersoneel heeft het nog nooit zo druk gehad: verplichtingen met artiesten moesten gecanceld worden. Schuiven met concerten, er belden voortdurend mensen die hun kaartje terug wilden geven of omruilen, een hele hectiek. Maar we hebben ook onze ‘to do list’ afgewerkt, het is hier nog nooit zo mooi en schoon geweest,” vervolgt Wim lachend. “We hebben een team van twee.ndertig mensen waarvan een deel thuis kon werken en met het facilitaire team hebben we hier de boel aangepakt. En heel veel ‘wat als-scenario’s’ bedacht. Dat kostte me veel slapeloze nachten. Gelukkig hebben we wel iets gehad aan de regelingen voor ondernemers, dat had de overheid netjes gedaan. Maar voor ons als culturele instelling blijft er onzekerheid. Niemand weet wanneer alles weer mag, niemand weet waar hij aan toe is, er is geen datum bekend.” Wim hoopt dat er over een jaartje een vaccin zal zijn maar dan moet iedereen nog ingeent worden. “Dus eer alles weer up and running is, is het januari 2022,” denkt hij.

SNELST GROEIEND POPPODIUM

Waarin onderscheidt zich De Muziekgieterij van andere poppodia? “Concerten organiseren is niet makkelijk,” legt Wim uit. “Bands en artiesten kunnen kiezen uit een aantal podia dus moet je zorgen dat jouw podium iets unieks te bieden heeft . Wij als Muziekgieterij zijn het jongste onder de poppodia en het snelst groeiend. We hebben veel ge.nvesteerd in de crew en hebben een team dat gaat voor een tien. Als poppodium moet je zo vitaal mogelijk blijven en snel kunnen schakelen in een bizarre tijd als deze, met restricties die langzaamaan weer versoepelen. Wij ontwikkelen ons voortdurend op creatieve wijze, denk aan onze gestreamde concerten waar we digitale formats voor moesten maken.”

Het was economisch niet rendabel maar wel heel goed bezocht: het eerste hybride concert in de Muziekgieterij op 2 juli. Ook dit is een onderscheidende factor. “Het had een emotioneel randje,” zegt Wim. “Eindelijk hadden we weer een concert, eindelijk weer mensen in de zaal. Alles functioneerde en de keuken-crew was blij om weer voor artiesten te kunnen koken. Er stonden vierenveertig tafeltjes in de zaal, met aan elk twee mensen. Verder kon dit concert digitaal bijgewoond worden. Het was natuurlijk een heel ander gevoel; achtentachtig mensen op een kruk in plaats van met elfh onderd een concert meezingen, maar we konden in elk geval weer doen waar we voor bedoeld zijn.”

HET CULTUURBELEID KAN VERNIEUWENDER

Wim is van mening dat poppodia an sich in het cultuurbeleid wat makkelijker aan de kant gezet worden. “Een poppodium is een vrij jonge cultuuruiting, heeft nog niet die status die een klassieke kunstvorm wel heeft . Voor de overheid is het bovendien raar om samen te werken met een cultuurinstelling die zich voor tachtig procent zelf kan bedruipen.” Heeft cultuur in het algemeen nog prioriteit in deze tijd met zoveel bezuinigingen? “Het zou wel heel erg zijn als cultuur geen prioriteit meer heeft ,” vindt Wim. “Cultuur is ..n van de hoogste goederen die je hebt, of het nu Andr. Rieu op het Vrijthof is of een punkband in het Landbouwbelang. Via kunst en cultuur geven mensen invulling aan hun gevoelens en aan hun zijn.

Dat moet je blijven koesteren. Ik denk dat op cultureel gebied veel geoptimaliseerd kan worden. Culturele instellingen moet je behouden, zij maken de stad aantrekkelijk en vitaal en houden jongeren in de stad. Ons conservatorium, de kunst- en toneelacademie leveren vakmensen af, jonge talenten die je aan je stad moet binden! Maar onze stad blijft hangen in tradities en stimuleert niet gauw vernieuwing, dat is jammer, zo verlies je je talenten, zij zoeken elders hun podium. Maastricht ligt op het kruispunt van Europa en zou een enorme culturele hotspot kunnen zijn. Wij als buurlanden moeten elkaar veel meer helpen, we moeten communiceren over de grenzen heen. Dan creëer je een stad met een creatieve dynamiek. Ondanks de grote universiteiten in de Euregio zie ik geen samenwerking op cultureel gebied. De Euregio zou een voorbeeld moeten zijn van een mini- Europa: het ligt tegen drie landsgrenzen en vijf cultuurgrenzen aan, wij zijn een belangrijk USP.” Aldus Wim Smeets.

POSITIVITEIT IN EEN NEGATIEVE TIJD

Buiten hun puppy, die het gezin Smeets in de Coronatijd heeft aangeschaft, kan Wim meer positieve zaken noemen: “Ik ben trots en blij dat ik mijn poot heb stijf gehouden waardoor ik in de studio en podium en glasvezelkabel heb. Die studio was bijna wegbezuinigd maar daar ben ik gelukkig niet mee akkoord gegaan! Hierdoor hebben we de digitale formats kunnen ontwikkelen voor onze digitale concerten. Daarmee werden we gedwongen een innovatieslag te maken. Wie weet kunnen we strakjes elfhonderd kaartjes direct verkopen maar ook nog eens elfhonderd voor het streamconcert . We willen uitdagingen aangaan, denken in kansen en partners hierin zoeken. Een multimedia kanaal kunnen inzetten, daarmee kunnen we ons nog meer onderscheiden.” “Maar,” sluit Wim af, “mijn grootste wens is toch dat dit virus zo snel mogelijk weggaat, ‘droet mot dee flawwekûl’, en dat iedereen gezond is!”